Duymazdı kalbin önceden duyduğunu akıl.
Kalp; ilk uyanan, ilk işiten ve hissedendi.
Bu yüzden kalbin önünde aklın eğilişi.
Cennetten kovulmuşların da kaybedişi,
kalbe yüz çevirmelerindendi..
Değil mi kalp;
evirip çeviren, var eden, yok eden, tutuşan,
tutuşturan tüm duyguların kaynağıydı.
Kalp; şimdi kabuğunu kırıp,
inciye ulaşmaya aday bir istiridye olmanın telaşındaydı.
İki kalbin birbirine akma anının yaşadığı vakitte;
başka kalpler de uykusuzdu merakın göğsünde...
Bu yüzden bir tek geceler şahitti
meraklı aşıkların uykusuz gözlerine..
0 comments:
Yorum Gönder
**Yorumlar sayesinde görüşüyoruz, yorum yazmadan geçmeyin.
**Lütfen yorum kısmında link vermeyin, link içeren yorumlar yayınlanmıyor.
**Yazının konusu dışında sormak veya iletmek istediğiniz bir şey varsa İletişim formunu kullanın.
Sevgiler.