Kocaman Bir Çocuğu Öpüyorsun

Sen bende neleri öpüyorsun bir bilsen 

Herkesin perde perde çekildiği bir akşam 

Siyah bir su gibi yollara akan yalnızlığı öpüyorsun 

Ağzında eriklerin aceleci tadı 

Elleri bulut, gözleri ot bürümüş ekin tarlası 

Bir çocuğun düşlerine inen tokadı öpüyorsun.

Yağmur her zaman gökkuşağını getirmiyor 

Aralık kapılarda bekleyişin çarpıntısı 

Bir kadının eksildikçe ömrüme eklenen 

Uzun gecelerini, solgun gövdesini öpüyorsun. 

Uzak dağ köylerine vuran ay ışığı 

Kerpiçlerden saraylar kuruyor yoksulluğa 

Ne suların ibrişimi ne gökyüzü ne rüzgâr 

Sen bende gittikçe kararan bir halkı öpüyorsun. 

Sakarya Caddesi'nde sarhoşlar 

Rakıyla buğulanmış kaldırımlarına gecenin 

Yüksek sesle bir şeyler çiziyorlar. 

Yalnızlık her koşulda bir sığınak bulur, diyorum 

Uzanıp dudağımdaki titremeyi öpüyorsun. 

Örseler acıyla düştüğü yeri 

Susarak büyüyen adamların sevgisi. 

Ağzında pas tadıyla bir inceliği söylemek 

Bir gülünç içtenliktir, gecikmiş ve ezik 

Sen bende yanlış bir ömrün tortusunu öpüyorsun. 

İnsanın zamana karşı biricik şansıdır aşk 

Onca kapı onca duvar içinde bulur aynasını. 

Sen bende neleri öpüyorsun biliyor musun 

Herkesin simsiyah kesildiği bir akşam 

Yıldızlarla yedirenk gökyüzünü öpüyorsun. 

Sen bende, gözlerinin anne ışığıyla 

Bir solgunluktan doğan kocaman bir çocuğu öpüyorsun.

                                                      Şükrü Erbaş